Een stukje lood, gevonden door een terloopse blik, een geroeste spijker die door het vuur is blootgelegd en in de as zijn ware gezicht nog eens toont, een brief met tere kleuren, die besmeurd is met koffie en tranen, die door een kind tot vliegtuig gevouwen wordt, in een grafisch patroon met wetmatigheden, om zijn eigen weg te gaan.

Een sleetse trap die eindeloos beklommen is, om ons daar te brengen waar we heen willen, een afgebladderde muur die zijn verleden prijs geeft, de krassen op het tafelblad en het schrift van de geleerden, de kleuren van de seizoenen die overgaan naar wit.

De beweging en de reflectie in het water, een blinkend stukje steenerts, die de kraai doet verrassen, verstilde beelden als foto’s, uit een ver verleden, korstmossen die zich hechten aan het leven, de eerlijkheid van een kind en de sporen in het zand:

Zij allen vormen de bron van mijn inspiratie.